Werkgroep Buitenveldert – AJErnststraat 112 –Amsterdam – verslag nr.72 – 19.4.10 – 12 deelnemers , waarvan 2 nieuwelingen – distributie aan deelnemers + publicatie op blog: www.verslavingalsgeschenk.nl
De bijeenkomst wordt geopend om 20 uur. Conform het inmiddels ontwikkelde gebruik neemt een van de deelnemers de taak op zich van gespreksleider, terwijl een andere zich belast met het maken van het gespreksverslag. Aansluitend heet de gespreksleider(A) de aanwezigen welkom, speciaal de beide nieuwelingen ten behoeve van wie hij de gespreksregels voorleest. Hierna nodigt hij uit tot het doen van een voorstel ter bepaling van het gespreksonderwerp voor deze avond. Hierop doet B de volgende suggestie:
Ik heb nagedacht over de verschillende fasen, waarin je het stoppen met een verslaving zou kunnen indelen. En dat heeft te maken met de ontdekkingen die ik zelf heb gedaan. Eerst leefde ik in de veronderstelling dat het karwei klaar zou zijn als ik erin was geslaagd niet meer te gokken (dat was namelijk mijn verslaving). Op enig moment is me dat ook gelukt. Maar toen bleek aansluitend ook dat zich nog een heel karwei aandiende dat ik vervolgens moest zien aan te pakken en op te lossen. Daar liep ik toen keihard tegen aan. Dat hele karwei kan ik misschien het beste samenvatten met het begrip ‘verslavingsgedrag’ en dan bedoel ik de specifieke gewoontes en gedragingen die, in mijn geval, onderdeel uitmaakten van de verslaving, zoals: ongeduld, opwinding, lamlendigheid, het opblazen van gedachten, maar ook bijvoorbeeld jezelf troosten met de gedachte niet meer te gebruiken, zonder je af te vragen wat je dan eigenlijk wel doet – kort gezegd: allemaal zogenaamde eigenschappen, die stuk voor stuk tijdens mijn verslavingsperiode waren ontstaan en in mij wortel hadden geschoten; allemaal energie-vretende en uiterst contra-productieve impulsen, waar je doodmoe van wordt en die werkelijk nuttige handelingen of gedachten heel gewoon in de weg zitten. En waar je je dus het beste zo snel mogelijk van kunt bevrijden. Het was een hele ontdekking, want het betekende dat voor mij stoppen met mijn verslaving veel verder ging dan ‘alleen maar’ niet meer gokken. Kortom, dat ik nu op een totaal nieuwe manier in actie diende te komen. Ik zou graag weten hoe anderen over dit aspect denken, naar aanleiding van hun eigen ervaringen op dit punt. Waarschijnlijk gaat het om diep gewortelde gedragspatronen die tijdens mijn verslaving mijn gedrag zijn gaan bepalen en wel op een behoorlijk negatieve manier en waar ik maar beter ook rigoreus mee dien af te rekenen.
De reacties van de groep klinken unaniem positief, waarop de gespreksleider (A) concludeert dat hiermee het onderwerp voor deze avond is bepaald en de gespreksronde start:
B: eigenlijk vond ik het vrij simpel om te ‘stoppen’. Ik was betrekkelijk ‘laat’ achter mijn verslaving gekomen – er was trouwens weinig aandacht voor dat gedrag – nu is dat kwartje echter wel gevallen: aansluitend op het stoppen met het middel volgde onherroepelijk de noodzaak tot het wijzigen van mijn gedrag, voor zover dat aan het gebruik was gelieerd: cafees bezoeken, zon + terras, altijd leidend tot wijn: ik zag de noodzaak tot ontkoppeling, dus tot wijziging van mijn leefstijl / het voelde als emigreren + net als de noodzaak nieuwe vrienden op te doen + heimwee naar vroeger + plus het resteren van trekjes oud gedrag – het loslaten van leuke elementen oud gedrag is overigens behoorlijk zuur – net zoals het besluit ‘geen feestjes meer’, geen Koninginnedag als weleer– en dat zijn nog de kleine dingen…..
C: vroeger, maar ook nu, hebben ‘we’ veel feesten en partijen – na elk feest kom ik blijer thuis + niet meer in staat van ontbinding – ’t voelt steeds ‘lekkerder’ – ik blijf vasthouden aan een gevoel van liefde + doe veel sport + Chi Kong + ontplooing van de innerlijke mens – ben gewoon blij dat ik verslaafd ben geweest – heb veel meer rust in m’n donder + zie al die anderen op terrasjes hangen + zie er trouwens nu beter uit + ken mezelf weer als leuk mens – ben wel in zeer korte tijd naar beneden gepleurd in de verslaving, die dus ook slechts zeer kort heeft geduurd – weet nu ook dat momenten van spanning over gaan – leer ook weer van mezelf te houden – heb trouwens m’n ouders en m’n gezin veel aan gedaan – denk wel aan de terugval van anderen als waarschuwing voor mezelf……
D: ik luister vanavond graag…..
E: eerst de ontwenningsverschijnselen – bij mij veranderden ook allerlei dingen, waardoor alcohol eigenlijk geen rol/plaats meer had – was gisteren met vrienden die wel dronken en ik niet dronk – ik heb het heel gewoon be- en overleefd…
F: onthouding ken ik goed – ben vaak gestopt – zag een programma ‘stoppen met drinken’, waarin een mevrouw zei: “t duurt een half jaar” – en dat klopt – toen ik stopte met speed – nu wordt het weer beter weer – dan kom ik zelf ook weer in beweging – veel mensen halen dat positieve niet – na enkele maanden zakken veel mensen weg – heb dezelfde ervaring – ben dan niet helemaal terug gevallen – zie mensen Hoppe blijven bezoeken – je kunt niet alles veranderen – had zelf dezelfde verschijnselen (hangend oog) – Jan Cremer stond ook onder druk, had angst – zelf had ik dat niet verwacht maar ben dat wel tegengekomen – de laatste keer ging ’t maar door – dan leer je dat ook – als ik rustig ben nemen de dwanggedachten af.
G: op eigen verzoek wordt deze bijdrage niet beschreven….
H: toen ik eenmaal in de gaten kreeg dat ik “aan de drank” was en tegelijk de weg naar de kliniek en de groep had gevonden, is mijn leven totaal gekanteld: er was opeens geen twijfel meer: ik ben verhuisd, kreeg nieuw werk – een nieuwe wereld ging voor mij open – en dat is ook zo gebleven – een groot kado, waar ik trouwens nog steeds en ook dagelijks van geniet. Juist toen ik later ook nog eens andere aanvallen kreeg te verwerken, zoals kanker, heb ik geen twijfel of angst gevoeld. Het was gewoon goed zoals het ging en dat is in mijn beleving allemaal een ‘logisch’ gevolg mijn verslavings-ervaring, die mij heeft geleerd wat een geluk ik heb gehad. In mijn gevoel is bij het bepalen van mijn weg de meest essentiele functie het wekelijks contact met de groep. Hier aan tafel, wekelijks, nu al sinds 1968, ervaar ik iedere keer weer het voorrecht mezelf te oefenen in het groepsgesprek, dat wil zeggen telkens weer te leren luisteren, onthouden, gebruiken wat nuttig is en te laten liggen wat voor mij minder aan de orde is. Je blijft hier in conditie indien je je voor dit alles kunt openstellen. Je krijgt het hier gratis en zonder schuldgevoel. Telkens weer uniek.
I: toen ik eenmaal zelf gekozen had voor de drank, koos ik ook voor die eenzaamheid – niemand kende dat van mij – het plezier echter slaat om in depressiviteit – toch ging ik er mee door – kreeg pas weer lucht en ruimte toen ik was gestopt – kwam hier, gebracht door m’n zus, hoorde hier verhalen die aansloegen – toen ik stopte had ik weer tijd voor dingen waar ik wezenlijk belangstelling voor heb – die rust, na de drank, geeft weer ruimte – door drank kreeg ik een minderwaardigheidsgevoel – dat gaf me een handvat – voel me geestelijk weer goed en ontspannen – gewoon weer m’n eigen leven leiden: lekker!
J: ben eerst naar de kliniek gegaan: voor ongeveer 6 maanden – heb daar veel geleerd – veel opgeschreven – ook rapportages van activiteiten beschreven + waardering gekregen + geschilderd + maat leren bewaken + het uitbannen van spanningen geleerd + beter plannen + tegenvallers hanteren + beter overwegen, bijvoorbeeld bij verkeerd agenda beheer tov onverwachte bezoeken + ik zie mensen aan de drank, m’n vrouw ziet ze aan de koffie zitten: ‘wij’ zijn ’t drama – ontwikkelen van levenskunst – bezoek aan verstandelijk gehandicapten – zo anders – die blijven ermee zitten: tel je zegeningen, tel ze, keer op keer + ’t is heel makkelijk – bijvoorbeeld: je hebt geen hersenbloeding: ken zo iemand, die wel wil, maar niet meer kan spreken….
K (nieuw): ik heb niets te zeggen….
L (nieuw): nijg een beetje te zeggen: als je verslaafd bent en afkickt van de coke, dan neem je daarna weer als je niet weet ‘waarom’- anders blijf je verslaafd….
Hiermee is de gespreksronde voltooid en krijgt B de gelegenheid te reageren; hij zegt:
B: dank voor het rondje – ik heb moeite – het verbaasd me – : ’t begint immers pas als ik ben gestopt – dan begint de groei – er komt zoveel voor in de plaats – ’t verbaasd me dat de onzekerheid dan niet verlaten wordt – ik ervaar hier de vrijheid.
A dankt B voor het onderwerp, spoort vervolgens een ieder aan geld o.i.d. in de groepspot te werpen en sluit de bijeenkomst om 21 uur.
Amsterdam, 20 april 2010.
